I took the 43 Things Personality Quiz and found out I’m a

Creative Self-Knowing Traveler

Meredith:
Hey. Are you OK?

Izzy:
You know I’m happy for you. I am – I’m really happy that you guys are moving forward.
I don’t know how it happened that I don’t have anyone… but I don’t have anyone.

Meredith:
That’s not true Iz. It’s not true.

En opeens vond ik een quote terug in mijn drafts, die ik hier bij wijze van reminder maar even neer wil zetten voor mezelf:

Er is een verschil tussen opgeven en loslaten. Opgeven is stoppen omdat het toch niet lukt. Er hoort een gebaar bij: smijten.
Loslaten is verdergaan wanneer iets voorbij is. Daar hoort ook een gebaar bij: loslaten. Als een ballon. Je laat het gaan.

Ik hou van reizen en dacht toch wel wat van de wereld gezien te hebben… het blijkt dus maar zo’n 10% te zijn, dat is dan toch wel weer een beetje jammer. Deze zomer ga ik naar Australië en er staat wellicht nog een vakantie met vriendin E. in de planning. Bij deze heb ik besloten dat we naar een land gaan waar ik nog niet geweest ben 😀

Kan ik ook meteen werken aan mijn Travel IQ!

  • Omdat mijn moeder me vanmorgen op een website wees ‘waar ik wel even rond kon kijken of ik niet iets leuks vond voor mijn verjaardag’ vind ik dat ik nu officieel mag beginnen met het maken van een verlanglijst. Ik had stiekem al het één en ander bedacht, ook al duurt het nog een dikke maand voor het zover is.
  • Een paar dagen geleden heb ik het een avond lang fanatiek op het sporten (en zuipen) gezet, om te proberen op die manier iig weer te kunnen voelen dat ik leef. Natuurlijk werd ik de volgende ochtend gewoon wakker zonder spierpijn of kater, wat me eigenlijk wel weer een beetje tegenviel.
  • Mijn kamer is schoon en opgeruimd. Dat klinkt misschien heel gewoon. Maar dat is het dus niet.
  • Onlangs stuitte ik op de meest briljante arrestatiefoto ooit.
  • Ik denk dat bepaalde dingen langzamerhand een beetje door beginnen te dringen. Maar ik denk ook dat realisatie en acceptatie twee hele verschillende dingen zijn…
  • Over zo’n 160 dagen vlieg ik naar Australië. Dat is toch bestwel wat je zegt boemielauw.
  • Verder ben ik niet van plan een radicale film te maken, heb ik laatste tijd geen significante dosis probiotica genuttigd en hoop ik dat mijn laptop maar doet alsof ‘ie doodgaat en voorlopig nog bij me blijft.
    • U hoort nog van mij.

      Je buien zijn onvoorspelbaar. Je kunt me ontzettend klein laten voelen. Je drinkt teveel. Je kunt het nog steeds niet opbrengen om de brieven die ik je tijden terug gaf te lezen. Ik vraag me wel eens af of je te egoistisch bent om deze relatie te laten werken… maar Godverdomme wat houd ik veel van je. En wat zou ik graag willen dat je helemaal voor mij kiest.

      Ik wil loskomen, of de zekerheid dat ik voor altijd vast mag houden.

      Het kriebelt alweer een tijdje, ik wil weer gaan schrijven. Afgelopen anderhalf jaar heeft mijn leven op z’n kop gestaan en ik vond het prettig om niet schriftelijk verantwoording af te leggen of iedereen op de hoogte te hoeven houden.

      Ik ga weer schrijven omdat ik wíl schrijven, niet omdat het moet. Een nieuw begin, onder een nieuwe naam. Wees welkom en kijk mee over de schouder van Eloise!

      Als het geluk van de mensen om je heen ook nog eens uit elkaar valt lijkt het einde zoek. Als Hij op deze manier speelt wil ik niet eens meer meespelen…

      The slip that brought me to my knees failed
      That’s me in the corner
      That’s me in the spotlight
      Losing my religion